Het is (bijna) weer Kerst
Kerst. Hoe raar het ook mag klinken; het eerste waar ik aan denk bij het woord “Kerst”, zijn de kerstlampjes in de boom. En dan vooral het ophangen ervan. Want laat ik het vooral niet romantiseren: wat een ongelofelijke ***klus is het toch altijd weer om die dingen fatsoenlijk in de boom te krijgen. En dan heb ik het nog niet eens over de echtelijke ruzie die er altijd aan vooraf gaat. Want tegen de tijd dat je het snoer uit elkaar hebt, is de lol van het versieren vaak wel over.
Maar áls ze dan eenmaal hangen, dan is het ook prachtig mooi. En een vol opgetuigde kerstboom ziet er niet alleen mooi uit, het is ook hartstikke gezellig. Het eerste wat ik doe als ik ’s ochtends in de huiskamer kom, is de kerstboom aanzetten. Er is dan meteen sfeer in huis, zo fijn! Nu hebben we sowieso een heerlijk en sfeervol huis, maar tijdens de feestdagen is het nog sfeervoller. Thuiskomen voelt dan ook echt als een feestje!
En niet alleen is er extra sfeer in huis, ook komt er materiaal voor sfeerverhoging door de brievenbus. Want alle supermarktblaadjes zijn speciale “Kerstedities” en staan boordevol lekkers. Echt, ik vind het knap hoe de samenstellers van deze magazines elk jaar weer iets nieuws verzinnen. En ik ben maar wat blij met de jip-en-janneke uitleg die bij de recepten staan. Wat trouwens niet wil zeggen dat er nooit iets mislukt: vorig jaar hadden we Tiramisu-vla in plaats van de beoogde Tiramisu-pudding… u leest het al; ik ben niet zo’n goede kok.
Wat ik trouwens ook graag mag doen rond Kerst (ik geef het tenminste eerlijk toe!), is bij andere huizen naar binnen gluren. Geweldig. En dan helemaal op Eerste of Tweede Kerstdag. Families zitten dan vaak knus bij elkaar – wij doen er zelf ook aan mee.
Maar hoe lief ik mijn familie ook vind en hoe gezellig het ook is; toch ben je elkaar op een gegeven moment gewoon een beetje beu. Iedereen is volgepropt met eten, de drank die rijkelijk gevloeid heeft begint z’n werk te doen en alle (dorps)roddels zijn doorgenomen. En als dan de zoveelste “zullen we dan maar weer een potje Rummikuppen?” over tafel klinkt, weet je het zeker; jawel, de “ongepaste verveling” is daar.
En er is bijna niets ongemakkelijker dan dat. Want ga jíj zeggen dat je gewoon liever even iets voor jezelf wilt doen op dat moment? Nee, niet dus. Want je bent niet zo heel vaak bij elkaar en het is tenslotte maar één keer per jaar Kerst. Dus hup, niet zo moeilijk doen, gewoon even je beste lach opzetten en vrolijk meedoen met de rest van de familie. En niet gaan lopen emmeren als oom Piet weer eens valsspeelt. Gewoon meedoen.
En trek je het dan echt niet meer? Zeg dan “zullen we anders even een rondje gaan lopen?”. Kijk maar eens wie je tegenkomt buiten. Het grappige vind ik altijd dat iedereen “het supergezellig heeft, maar toch even een frisse neus wilde halen”. Jaja, tuurlijk. Ik geef dan een knipoog en krijg dan vaak een alleszeggende blik terug. Ik hou d’r van.
Kerstdagen; gelukkig zijn ze maar één keer per jaar. Is ook beter voor de lijn trouwens.
Fijne dagen!
Renske Landeweerd
